Anne-Marie Krap, tekstschrijver en adviseur

KLANTREACTIE

"Anne-Marie beheerst de allerbelangrijkste basis van de tekst-schrijver: ze luistert, pikt signalen snel op, staat open voor opbouwende kritiek en adviezen en heeft een kritische instelling. Een vrouw met kwaliteit!"

FRANCINE VAN DEN BERG, text writing trainer

KLANTREACTIE

Het is net of ik mijzelf hoor praten. Precies de toon die bij mij past. Eerlijk, ik word hier warm van.

MIJN BUITENPLAATS MAKELAARDIJ

Beke Hendriksma

KLANTREACTIE

"Anne-Marie schreef
de teksten voor mijn website. Zij verstaat
de bijzondere kunst om de woorden te vinden voor  wat er al zo lang op het puntje van mijn tong lag."

OPVALLEND JEZELF

Diny van den Bout

KLANTREACTIE

"Anne-Marie durft kritisch door te vragen en vertaalt de antwoorden in treffende teksten."

DE WINTER
ORGANISATIEADVIES
FAIRBRAND

Klaas de Winter


 

KLANTREACTIE

"Ik heb Anne-Marie leren kennen als een enthousiaste, kundige en creatieve commu-nicatieadviseur. Ze denkt mee en komt afspraken goed na,
wat ik een prettige eigenschap vind."

SYNTENS INNOVATIECENTRUM

Marcèle van Kerkvoorde

KLANTREACTIE

"Anne-Marie weet in heldere, gewone dagelijkse spreek-
taal in al onze commu-nicatie steeds uiteen te zetten wat de essentie van de boodschap is. Telkens weer een voorrecht en een genoegen om dat te ervaren."

MHIVN FOUNDATION

Peter de Vries, voorzitter

KLANTREACTIE

"Ik heb Anne-Marie  leren kennen als een zeer veelzijdig schrijver, die droge beleidskost om kan zetten in lekker leesbare, interessante artikelen. Ook is ze, door haar oprechte interesse in mensen, zeer goed in staat om mooie human interest verhalen te schrijven. Daarnaast is ze zeer zorgvuldig, punctueel en betrouwbaar. En niet onbelangrijk: naast een professionele en kun-dige freelancer is ze ook een ontzettend sympathiek persoon!"

HANZEHOGESCHOOL GRONINGEN

Chris Wind

KLANTREACTIE

"Wij worden ontzettend blij van Anne-Marie, niet alleen omdat ze een plezierige samen-werkingspartner is, maar ook omdat zij de pen lekker scherp kan hanteren!"

DE ERKENDE TOEZICHTHOUDER,

Caroline Wijntjes

  • slide 6
  • slide 1
  • slide 3
  • slide 3
  • slide 4
  • slide 5
  • slide 7
  • slide 8
false
10
10
fade
8
1

BOBBLUM

Vanmiddag was het weer zover


Van het eerste tuinuur van het jaar beleef ik iedere keer opnieuw enorm veel plezier. Ik kan zo gauw niets anders bedenken wat me zo’n prettig productief gevoel geeft. Rewarding is het woord dat daar voor mij perfect bij past. Vanwege de beloning. De vertaling - lonend, de moeite waard, dankbaar – geeft dat niet genoeg weer. Ook lonend niet. Daar zit iets economisch in voor mijn gevoel. En dat heeft de tuinbeloning juist totaal niet.

 

Wanneer ik de afgestorven lange stengels (ik houd van hoge wuivende bloeiers) van de trouwe vaste planten afbreek en de wat taaiere of dikkere met de snoeischaar te lijf ga, leidt dat binnen de kortste keren tot enorme stapels takken en veelbelovende kale borders. Heerlijk.

 

Het is wel de kunst het daarbij te laten in dat eerste uur. Om de verleiding te weerstaan tegelijkertijd allerlei andere ongerechtigheden te verwijderen. Mos, blad, te brutale bodembedekkers, pitrus. Heel lastig is dat voor mij. Ik ben dol op analogieën, dus ik vergelijk het maar met alvast beginnen met schaven en polijsten van een tekst als je nog bezig bent de planken op de juiste plek te krijgen. Dat kan ik ook meestal niet laten. Maar ik heb ontdekt dat dergelijk gepiel bij mij wel degelijk een functie heeft gekregen. Terwijl ik spaties weghaal, punten zet (of juist komma’s), een woord vervang of een zin omgooi, merk ik dat mijn hoofd wel degelijk aan de slag is met de inhoud. Een soort autonoom parallel proces. En het handige is dat ik de ingeving die dan meestal wel komt, meteen kan intypen omdat ik dat toetsenbord toch al onder de vingers heb.  

 

In de tuin is dat ook zo. Tijdens die kleine dingetjes die ik, als het om effectiviteit gaat, vast beter later pas kan doen, denken mijn hersenen aan het indammen van dit, het uitbreiden van dat of het verplaatsen van weer iets anders. Of ze gaan nog weer heel andere dingen doen. Ook goed.  

 

Het eerste tuinuur is overigens niet helemaal rozengeur en maneschijn. Ik moet me ook over van alles heen zetten. Teleurstelling, ergernis, soms wat wanhoop zelfs. Dat het natte stuk alsmaar natter wordt, bollen het niet overleven, er steeds meer mos komt, lievelingetjes het loodje leggen en meer van dat soort verdrietige dingen. Het is zaak om de juichstemming van het eerste tuinuur er niet door te laten bederven. En dat gebeurde gelukkig ook niet. Toen we afgelopen najaar samen met de achterburen onze gezamenlijke schutting vervingen nam ik afscheid van diverse planten, maar heb ik de Helleborus te vuur en te zwaard verdedigd. En nu beloont die me door volop te bloeien! Ook wat akelei overleefde  werkzaamheden in dat stukje en in mijn postzegelmoestuin komt de rabarber me alweer blijmoedig tegemoet. Al met al werd ik er zo joepie van dat ik dit blogje schreef, iets wat ik zeker al vier vorige eerste tuinuren van plan was.  


Reageren & delen

E-mail