Haakje aan de deur

Het minideurtje deed Alice-in-Wonderland-achtig aan. Het bevond zich tussen de dames- en de herentoiletten en het was vast een kinder-wc. Ik heb het niet gecheckt. Leuk idee. Achter de grotemensendeuren was ook alles prima in orde. Toen ik mijn tas ophing aan het haakje aan de deur, moest ik even denken aan het onderdeel toiletbezoek dat af en toe opduikt in de reisverslagen die ik ter leering ende vermaeck nu regelmatig lees. Ben eigenlijk wel blij met het onderwerp, want ja, het is toch gewoon handig dat je een beetje voorbereid bent. De tips kunnen mij niet praktisch genoeg zijn.

Ik krijg zo langzamerhand in de gaten dat we af gaan dalen in de Maslow-piramide. Van het zelfontplooiingstopje terug naar het brede fundament van de basisbehoeften. Van gewend zijn aan asfaltwegen zonder gaten en mét belijning, vangrails, middenberm en vluchtstrook, naar blij zijn dat er überhaupt iets van een spoor zichtbaar is waar een auto overheen kan. Van toiletten met ingebouwde wc-brilreiniger (en haakje aan de deur), naar dankbaar zijn dat de greppel waar het moet gebeuren niet al te dicht bij de tenten ligt. Ook privacy en hygiëne blijken rekbaar. Het grappige van het geheel is dat door al die ervaringen toch het piramidetopje weer in zicht komt.

Met dank aan Marleen en Kevin voor hun wc-van-de-maand-foto