Gesuikerde wafels

Het speciale mondgevoel van gesuikerde waaiers zorgt dat ik er af en toe een stapeltje van moet eten. Die leuke suiker die er zo’n beetje half op zit geplakt, de brosse en luchtige bite omdat ze zo dun en knapperig zijn, waardoor je heel behoedzaam gaat eten omdat anders de suiker in de rondte spat. Voor wie het niet herkent: gesuikerde waaiers is wat er op de verpakking staat en wij kennen ze als driehoekig wafeltje op het ijs. Beetje ouderwetse en gemakkelijke versiering misschien, maar een lekker binnenkomertje. Je eet ze gewoonlijk rustig genietend op terwijl je ondertussen al het lekkers in je ijscoupe bestudeert. En, heel fijn: ze liggen gewoon in de winkel.

Af en toe koop ik een pakje. Wanneer ik opeens behoefte heb aan dat speciale mondgevoel. Eerst probeer me nog wel een beetje te beheersen, maar dat laat ik snel los want stiekem weet ik toch al dat het hele pakje in één keer op gaat. Kort geleden ‘overkwam’ me dat weer en omdat ik tegenwoordig overal parallellen zie met het zelfstandig ondernemerschap, had ik dat toen ook. 

Want: even los komen van het gewone en gebruikelijke zorgt voor andere emoties en associaties. En daardoor voor creativiteit en dat is altijd goed. Zo kreeg ik de vraag om mee te denken over een nieuwe naam voor een bedrijf, want de gekozen naam bleek bezet. Wat volgde was een leuk contact met een inspirerende dame, boeiende gesprekken over communicatiestrategie en ja, ook een nieuwe naam!

Kortom, gesuikerde waaiers zijn net de kleine tussendooropdrachten die af en toe op je pad komen. Leuk om te doen, goed voor de afwisseling, snel resultaat, staan andere dingen niet in de weg, instant voldoening, je ontmoet mensen voor wie je anders misschien niet zo gauw zou werken en ze verruimen je blik. Dus: nergens voor nodig om de boot af te houden voor dit soort dingen, met als argument dat ze niet in je niche passen ofzoiets. Eet ze, die waaiers.

En geniet er van, met volle teugen!