Expansie

Hoi Marianne,

Zaterdag naar de Expansiefeesten in Jubbega geweest. Dat klinkt veelbelovend, of niet dan! Het was er in ieder geval een prachtige dag voor. Het feest wordt slechts één keer in de vijf jaar georganiseerd, dus heel Jubbega en omstreken had alles uit de kast gehaald om het vorige feest te overtreffen. Er was een beurs, een kermis en een uitgebreid festiviteiten- en activiteitenprogramma. Wij kwamen voor de Highland Games. Zoals de naam al aangeeft, één van de vele echt Friese tradities. De Games werden smeuïg gepresenteerd door Wout Zijlstra, sterkste man van Friesland, Nederland, Europa, wereld, heelal. Ik weet het niet precies, maar wel heel erg sterk. Zo zag hij er ook uit.

Wij zijn getuige geweest van het steenwerpen en het caber tossing. En ook nog van de wedstrijd om de sterkste man van Jubbega. Ieder die dat wilde (of niet wilde, maar door Wout werd overgehaald) mocht meedoen. De mannen moesten zo ver mogelijk lopen met aan iedere hand een boomstam van 100 kg. Het was wel handig dat er aan die stammen een handvat was vastgemaakt. Dat sjouwde echt een stuk gemakkelijker. Dit onderdeel leidde tot veel hilariteit (sommigen kwamen niet verder dan optillen en lieten de stammen dan weer vallen) en spanning bij het publiek. Ik had bijvoorbeeld nooooit gedacht dat ik zo enthousiast ene Henk zou aanmoedigen. Henk heeft overigens niet gewonnen.

Het steenwerpen was minder boeiend, vandaar dat we als extraatje de beurs even gingen bezoeken. Dat was geweldig. Tout Jubbega e.o.was daar verzameld tussen de stands met Friese worst, wonderpannen, bloemstukken, gebreide kledingstukken ten behoeve van de nierstichting, zitmaaiers en o ja, ik wist niet dat je zoveel producten kon maken van uierzalf. Als je op de heenweg nog niet alles (goed) gezien had, kreeg je op de terugweg nog een kans. Want de route door de grote tenten liep via een feestzaal, waar de stemming er dankzij Anneke Douma’s ‘Woanskip’ al lekker inzat, weer terug via dezelfde weg. Vervolgens hebben we nog even gekeken in de grote feesttent. Daar zat het plaatselijke muziekkorps uit volle borst te spelen voor een publiek van pakweg vijf man. Dat de zaal op andere momenten aanmerkelijk voller was, konden we ruiken. De planken vloer was doordrenkt met bier. Vooral Han kreeg daardoor echt zin in het feest en we hebben oprecht overwogen die nacht nog even te gaan kijken. Helaas is het er niet van gekomen.  

Het caber tossing was ook erg leuk en trok veel publiek. Dat publiek is eveneens een lust voor oog en oor. Het viel ons op dat het iets wereldser was, qua uiterlijk en kleding, dan bijvoorbeeld bij de Flaeyelfeesten van Oude- en Nieuwehorne of de trekkertrekwedstrijden in De Knipe (evenementen die wij ook met veel plezier bezoeken). Daar zijn de gezichten nog verweerder, het percentage spijkerbroeken en klompen nog hoger, daar zie je nog veel meer shagrokers en jeugd met zwarte t-shirts met Motörhead, Iron Maiden en Veenhoopfestival e.d. erop. Ik wist dan ook van te voren dat mijn lindegroene linnen broek met knalrode jack veel te frivool was voor de gelegenheid. Om nog maar niet te spreken van de outfit van de kids. Maar ik had geen zin om me te verkleden, dus ik heb het zo gelaten. Ach ja, zo bekijk je elkaar...

Helaas kwam aan al dit leuks veel te vroeg een eind, want de kids wilden naar huis. Ik had er nog lang niet genoeg van, mijn wortels liggen op het platteland. Eigenlijk zou ik wel tot zo’n dorpsgemeenschap willen horen. Samen een versierde wagen maken, lekker keten en natuurlijk feesten in de grote tent. Willen wonen in een vrijstaand huis met een stukje grond erbij. Een paar schaapjes of geiten (en/of een zitmaaier natuurlijk) en een ruimte voor mezelf met gereedschap en materiaal om te klussen, te boekbinden, te pottenbakken, te weet ik velen. Dat zou ik graag willen.

Op de terugweg reden we langs één van de vaarten daar. Jubbega is van oudsher heel arm, een veengebied waar turf werd gewonnen. Het gebied waar Domela Nieuwenhuis zeer geliefd was omdat hij de misstanden aan de kaak stelde. Zo’n vaart was bedoeld voor de afvoer van de turf. In deze vaart lagen allemaal plateaus met voorstellingen uit boeken. Zo zagen we enkele Friese boeken voorbij komen, maar ook Pippie Langkous, de onvermijdelijke Nijntje, Kuifje, Pluk van de Petteflet, In de Ban van de Ring. En het topstuk: een zwerkbalwedstrijd van Harry Potter. Geweldig! Heel knap en ingenieus en echt. Aan het eind van de vaart hing een klomp met een bordje erboven. Het geld was op. Of we wat bij wilden dragen. Al het kleingeld dat ik in m'n portemonnee had, heb ik erin gedaan. 

Waarom staan er nu tranen in m’n ogen?