KLANTREACTIE
"Anne-Marie beheerst de allerbelangrijkste basis van de tekst-schrijver: ze luistert, pikt signalen snel op, staat open voor opbouwende kritiek en adviezen en heeft een kritische instelling. Een vrouw met kwaliteit!"
Klebéng! Opeens was ik weer 9 jaar en stond ik ’s avonds als afsluiting van de maaltijd samen met mijn broertjes in een rijtje bij de tafel. Bij mijn vader. Die de fles levertraan beheerde.
Geur is de krachtigste trigger voor het geheugen. Ik ging alleen maar een la opruimen. Die met de sausjes en dat soort dingen. Alles eruit, datums checken, restjes weggooien, doekje erdoor, terugzetten en klaar. Dat was tenminste de bedoeling. Maar het stokte bij het wegspoelen van het restje lijnolie dat al een paar jaar over datum was.
Ik stond in dat rijtje en keek naar de fles Draisma’s levertraan. Het etiket was vettig door de drup die bij het vullen van iedere lepel langs de hals naar beneden gleed en terechtkwam op de tekst ‘Neem ’s avonds voor het slapen gaan een lepel Draisma’s levertraan’. Jarenlang moesten wij die lepel ‘s winters. Het rij-ritueel was niet uniek. Toen ik er tegen een kennis over begon bleek dat ook zij en haar broertjes en zusjes iedere avond met tegenzin (maar toch gedwee want je wist dat verzet geen zin had) in een rijtje bij haar vader stonden. Wat het ‘zoet na het zuur’ was, weet ik niet meer. Waarschijnlijk bewaarde je daarvoor gewoon de laatste hap yoghurt.