De nectarien van Christien

Een gewone zaterdag. Eén ding moest echt en een heleboel andere dingen eigenlijk ook, maar die voelden toch minder urgent. Dus ging ik welgemoed in het zonnetje en op de fiets op weg naar iemand om een sleutel op te halen die ik nodig had voor het-schoonmaakklusje-dat-echt-moest. Oeps, daar zat ik zomaar anderhalf uur gezellig te kletsen. Bij het clubhuis aangekomen voor het klusje, stuitte ik op een clubje jongeren dat geen deel uitmaakte van het clubje van het clubhuis, maar dat daar gewoon was omdat het een goeie chillplek is. Heel aardig waren ze en ze boden me zelfs taart aan. Altijd lekker. Ze hadden niet echt iets te vieren, behalve dat het een mooie dag was. Reden genoeg ook eigenlijk.

Vervolgens een praatje met een paar leden die wel bij de clubhuisclub hoorden en op de terugweg nog eentje. Via een nogal groot rondje, het was een mooie dag tenslotte, teruggefietst om de sleutel weer af te leveren, waarna ik stuitte op een mevrouw die het even niet meer wist. Op een fietspad stond ze bijna letterlijk met de handen in het haar in verwarring te zijn. Over de route die ze moest volgen, zo bleek. Ze had weliswaar aanwijzingen gekregen, maar die blonken niet uit in duidelijkheid. Ik bood aan een stukje met haar mee te fietsen, want ze had nog een flink stuk voor de boeg en meer aanwijzingen wilde ik haar niet aan doen. En ach, het was nog steeds een mooie dag, dus een paar kilometer meer of minder ... Christien heette de dappere fietsster en al fietsend praatten we wat.

Later op de avond, want ja nog steeds die mooie dag, wandelde ik nog een stukje en liep onderweg een bekende mede-wandelaar tegen het lijf. Eenmaal weer thuis sloten onze kersverse buren het rijtje ontmoetingen af met een spontaan bezoekje en een prachtig bos bloemen, omdat ze het vervelend vonden dat wij moesten luisteren naar hun geboor en gefrees. En de nectarine? Je snap het al, die kreeg ik van Christien. Ze stond erop mij bij het afscheid een blijk van dank mee te geven in de vorm van een onderdeel van haar proviand.